กำเนิดกรุงโรมและจักรวรรดิโรมัน

กำเนิดกรุงโรมและจักรวรรดิโรมัน

กำเนิดกรุงโรม

ลำดับเหตุการณ์ในอดีตของโรมและโลก

แผนที่จักรวรรดิโรมันยุคเรืองอำนาจ ค.ศ. 117
สีชมพูแดง (ส่วนมากในประเทศอิตาลีในปัจจุบัน) คือ สาธารณรัฐโรัมัน 264 ปี ก่อน ค.ศ.
สีเหลือง  คือ  พื้นที่ปกครองของจักรวรรดิโรมันในขณะเรืองอำนาจ ค.ศ. 117

แผนที่ลำดับเหตุการณ์ของโรมและโลกในอดีต

สาธารณรัฐโรมัน

การเริ่มต้นแห่งกรุงโรม

         ประวัติศาสตร์กรุงโรมโบราณเริ่มต้นขึ้นด้วยการล้มล้างจากกษัตริย์ต่างเมือง เมื่อ 509 ก่อนคริสต์ศักราช แต่ชาวโรมันต้องการบันทึกประวัติศาสตร์เมืองของพวกเขาย้อนไปถึงช่วงระยะเวลา 753 ปี ก่อนคริสต์ศักราช นั่นคือ เมื่อวีรบุรุษในตำนาน ชื่อ รอมิวลุส (Romulus  - RAHM•yuh•luhs) ได้รับการกล่าวกันว่าเป็นผู้ก่อตั้งกรุงโรม

ตำนานเป็นเรื่องเล่าที่ได้รับความนิยมจากยุคก่อนซึ่งไม่สามารถพิสูจน์ได้  ตำนานเกี่ยวกับการสถาปนากรุงโรมเริ่มต้นด้วยอีเนียส(Aeneas - ih•NEE•uhs) วีรบุรุษของสงครามเมืองทรอยที่ตั้งถิ่นฐานอยู่ในประเทศอิตาลีหลังจากที่เมืองทรอยถูกทำลาย

รูปปั้นเทพีโรมา (Goddess Roma) สัญลักษณ์กรุงโรม
ชาวโรมเชื่อว่า คอยปกป้องเมืองของตน

ก่อตั้งกรุงโรม ตำนานเดินเรื่องฝาแฝดรอมิวลุสและเรมุส (Remus - REE•muhs) ลูกหลานของอีเนียสผู้ก่อตั้งกรุงโรม พวกเขาถูกแม่ทิ้ง แต่ได้รับการช่วยเหลือจากหมาป่า เมื่อฝาแฝดเติบโตขึ้นพวกเขาได้แย่งชิงสถานที่ตั้งกรุงโรม รอมิวลุสได้ฆ่าน้องชายของเขาและได้ลากเส้นขอบเขตของกรุงโรมรอบเนินเขา Palatine

Palatine Hill ร่องรอยการตั้งถิ่นฐาน นับตั้งแต่ประมาณ 1,000 ปี ก่อน ค.ศ. 

หลังจากรอมิวลุสเสียชีวิต กษัตริย์โรมันก็ได้ปกครองเมืองมาเป็นลำดับ  อย่างไรก็ตาม ในศตวรรษที่ 6 (600 ปี) ก่อนคริสต์ศักราช  พวกอีทรัสคัน (Etruscans) จากภาคเหนือของอิตาลี ได้พิชิตกรุงโรม ชาวโรมันได้โค่นล้มกษัตริย์ชาวอีทรัสคันและก่อรูปแบบสาธารณรัฐ เมื่อ 509 ปี ก่อนคริสต์ศักราช เพื่อฟื้นฟูการปกครองตนเอง สาธารณรัฐ (Republic) คือ รัฐ ซึ่งประชาชนเลือกตัวแทนมาปกครองในนามของพวกเขา

ภูมิศาสตร์และการดำรงชีวิตช่วงแรกของโรม

          หลังจากที่ล้มล้างชาวอีทรัสคัน  กรุงโรมก็เจริญรุ่งเรืองจากเมืองเป็นประเทศและในที่สุดก็กลายเป็นจักรวรรดิ เนื่องจากมีทำเลที่ดี

หุบเขาและแม่น้ำ ผู้ที่เข้ามาตั้งถิ่นฐานพวกแรกของกรุงโรม คือ พวกละติน (ชาวโรมันโบราณ) พวกเขามาจากบริเวณรอบกรุงโรม พวกเขาเลือกตำแหน่งที่มีอากาศสบาย ที่ดินสำหรับการเพราปลูกที่ดีและที่ตั้งทางยุทธศาสตร์

ชาวละตินและผู้ที่ตั้งถิ่นฐานต่อมา ได้สร้างกรุงโรมที่เนินเขาลาดชัน 7 ลูก ในเวลากลางวัน ผู้เข้ามาตั้งถิ่นฐานจะทำไร่ไถนาพื้นที่ราบอุดมสมบูรณ์ที่เชิงเขา ในเวลากลางคืน พวกเขากลับไปยังบ้านที่อยู่บนยอดเขา เพื่อปกป้องตัวเองจากการโจมตี

แผนที่เน้ินเขา 7 ลูกแห่งกรุงโรม

โรมมีข้อดีอื่น ๆ อีก คือ ตั้งอยู่ไม่ไกลจากทะเลเมดิเตอร์เรเนียนบนเส้นทางการค้าสมัยโบราณ   นอกจากนี้ยังตั้งออยู่ถัดจากแม่น้ำไทเบอร์   แม่น้ำสายนี้มีความสำคัญต่อการพัฒนากรุงโรม เพราะมันเป็นแหล่งน้ำสำหรับการเกษตรและการดื่ม

คาบสมุทรอิตาลี สถานที่ตั้งของกรุงโรมบนคาบสมุทรอิตาลียังมีบทบาทสำคัญในการพัฒนาคาบสมุนทรอีกด้วย  คาบสมุทรทอดเหยียดไปทางใต้จากยุโรปไปสู่ทะเลเมดิเตอร์เรเนียน

สถานที่ตั้งของอิตาลีบนทะเลเมดิเตอร์เรเนียนทำให้ค่อนข้างง่ายสำหรับการเดินเรือของชาวโรมันไปยังดินแดนอื่นที่อยู่รอบ ๆ ทะเล ตำแหน่งนี้ช่วยกรุงโรมให้ได้รับชนะและได้รับดินแดนใหม่ในที่สุดนอกจากนี้ ยังได้รับความช่วยเหลือในการพัฒนาเส้นทางการค้า

เทือกเขาหลักสองลูกของอิตาลีช่วยป้องกันโรม เทือกเขาแอลป์ (the Alps) ชายแดนอิตาลีทางตอนเหนือและเทือกเขาแอเพนไนน์ (Apenines - AP•uh•NYNZ) เป็นแนวของอิตาลี ทอดลงไปสู่คาบสมุทร ยาวกว่า 800 ไมล์ อิตาลียังมีที่ราบขนาดใหญ่ที่เหมาะสำหรับการทำการเกษตร

การดำรงชีวิตด้านการเกษตร ชาวโรมันในยุคแรกส่วนมากใช้งานที่ดินแปลงเล็ก ๆ  พวกเขาปลูกธัญพืช เช่น ข้าวสาลีและข้าวบาร์เลย์ และพวกเขาได้ปลูกถั่ว ผักและผลไม้ ต่อมาชาวโรมันได้เรียนรู้ในการปลูกมะกอก (olive) และองุ่น พวกเขาส่งเสริมการเลี้ยงสุกร แกะ แพะ และไก่ และพวกเขาใช้วัวสำหรับลากไถ  ในกรุงโรมสมัยโบราณ  เกษตรกรที่ร่ำรวยเท่านั้น จึงสามารถเก็บเกี่ยวพืชผลครั้งแรก และปลูกองุ่นได้ในระยะเวลาไม่กี่ปี

ตอนแรก เกษตรกรชาวโรมันส่วนใหญ่อาศัยอยู่ในบ้านที่เรียบง่ายที่ทำจากโคลนหรือไม้ พวกเขาไม่มีเฟอร์นิเจอร์มากมาย นอกจากนี้เกษตรกรยังอาศัยอยู่ในครอบครัวแบบขยายซึ่งมีปู่ย่าตายาย ป้าและลุง หลานสาวและหลานชายและญาติ ๆ

คุณภาพของวินัย ความจงรักภักดี และการทำงานอย่างหนัก ที่เกษตรกรในยุคแรกเหล่านี้ได้รับการพัฒนา ได้ช่วยให้กรุงโรมประสบความสำเร็จ  พวกเขามีคุณภาพจนทำให้กองทัพโรมันประสบความสำเร็จเป็นอันมาก  เมื่อทหารเข้าสู่งคราม พวกเขาจะต้องทำตามคำสั่งและทำงานของพวกเขา ทัศนคติแบบนี้ได้ช่วยให้กรังโรมพิชิตอิตาลีทั้งหมด

ในภาพ ไร่องุ่นยังคงเป็นที่นิยมในอิตาลี

การก่อกำเนิดการปกครองแบบสาธารณรัฐ

ในขณะที่กรุงโรมพัฒนาเป็นอารยธรรมที่ซับซ้อน ก็มีชนชั้นสองจำพวกเกิดขึ้น ความไม่เท่าเทียมกันระหว่างพวกเขา นำไปสู่​​ความขัดแย้ง อย่างไรก็ตาม ในที่สุด ความขัดแย้งนี้ก็ได้กำหนดสิทธิการเป็นพลเมืองโรมันและสิทธิมนุษยชนของประชาชนภายใต้กฎหมายโรมัน เป็นเวลา 500 ปี ถัดมา ชาวโรมัน ได้ดำเนินการภายใต้ระบบการเมืองที่ทำหน้าที่เป็นแบบจำลองสำหรับหลายชาติที่เป็นประชาธิปไตยในปัจจุบันนี้

ขุนนางและสามัญชน ในกรุงโรมโบราณ เหล่าขุนนาง (patricians - puh•TRIHSH•uhnz) ซึ่งเป็นชนชั้นสูง เป็นเศรษฐีเจ้าของที่ดิน ยึดครองตำแหน่งรัฐบาลระดับสูง เหล่าสามัญชน (plebeian - plih•BEE•uhnz) เป็นไพร่ที่ได้รับอนุญาตให้ออกเสียงเลือกตั้ง แต่ไม่ได้ครองตำแหน่งในรัฐบาลในกรุงโรมโบราณ

ความไม่พอใจต่ออำนาจของเหล่าขุนนาง ก่อให้เกิดความตึงเครียด ในที่สุด เหล่าขุนนาง ได้ผ่านการเขียนรัฐธรรมนูญที่เรียกว่า กฎหมายสิบสองโต๊ะ  ประมาณ 450 ปี ก่อนคริสต์ศักราช กฎหมายสิบสองโต๊ะ ได้กำหนดสิทธิและหน้าที่ขั้นพื้นฐานสำหรับพลเมืองโรมัน

การปกครองแบบสาธารณรัฐ ผู้นำของสาธารณรัฐโรมัน ได้จัดตั้งรัฐบาลไตรภาคี (tripartite – try•PAHR•tyt) รัฐบาลประเภทนี้ มีสามฝ่าย คือ ฝ่ายนิติบัญญัติ ฝ่ายตุลาการและฝ่ายบริหาร ฝ่ายนิติบัญญัติออกกฎหมาย ฝ่ายตุลาการตีความกฎหมายในศาล และฝ่ายผู้บริหารสาบังคับใช้กฎหมายของประเทศ

ซากปรักหักพังของจตุรัสโรมัน ศูนย์กลางศาสนา วัฒนธรรมและการเมืองของกรุงโรม
ยังคงดำรงอยู่ในปัจจุบัน ในยุคแรกแห่งการปกครองแบบสาธารณรัฐ วุฒิสภาจะมาประชุมกัน
ในตึกเล็ก ๆ ในสภาพแห่งนี้

ไตรภาคฝ่ายนิติบัญญัติของรัฐบาลโรมันรวมถึงวุฒิสภาและสมัชชา วุฒิสภามีกลุ่มสมาชิกผู้ทรงอำนาจ 300 คน ที่ให้คำแนะนำผู้นำโรมัน วุฒิสมาชิกส่วนใหญ่เป็นขุนนาง สมัชชา ส่วนใหญ่เกิดขึ้นจากสามัญชน ผู้แทนราษฎรของพวกเขาได้คุ้มครองสิทธิมนุษยชนของสามัญชน

ฝ่ายตุลาการประกอบด้วยผู้พิพากษาแปดคน เข้าประจำตำแหน่ง เป็นเวลาหนึ่งปี พวกเขาเป็นคนควบคุมศาลและบริหารภูมิภาค

กงสุลสองคน ได้เป็นผูนำฝ่ายบริหารของกรุงโรม พวกเขาได้สั่งกองทัพและกำกับรัฐบาลเป็นเวลาหนึ่งปี กงสุลแต่ละคนมีอำนาจที่จะยับยั้งหรือลบล้างฝ่ายอื่น ๆ

ในช่วงเวลาที่เกิดวิกฤติ กงสุลสามารถเลือกผู้เผด็จการ ซึ่งเป็นผู้นำที่มีอำนาจสิทธิ์ขาดในการปกครองในสถานที่ของพวกเขาเป็นระยะเวลาที่จำกัด เมื่อ 458 ปี ก่อนคริสต์ศักราช ผู้ชายคนหนึ่งชื่อ ซินซินาตัส (Cincinnatus - SIHN•suh•NAT•uhs) ถูกสร้างขึ้นมาเป็นเผด็จการเพื่อปกป้องโรมจากการโจมตี  ตามตำนานเขาพิฆาตศัตรูและคืนอำนาจกลับไปให้กงสุลในวันเดียว

การขยายตัวของสาธารณรัฐ

เป็นเวลาหลายร้อยปีหลังจากที่ก่อตั้งระบบการปกครองสาธารณรัฐ  กรุงโรมก็ได้ขยายดินแดน  เมื่อ 300 ปี ก่อนคริสต์ศักราช  ชาวโรมัน ได้ครอบครองอิตาลีตอนกลาง ในที่สุดพวกเขาก็พิชิตพวกอีทรัสคันไปจนถึงทิศเหนือและนครรัฐกรีกไปจนถึงทิศใต้ เมื่อ 275 ก่อนคริสต์ศักราช คาบสมุทรอิตาลีทั้งหมด ก็ตกอยู่ภายใต้การควบคุมของชาวโรมัน

โดยทั่วไป กรุงโรมไม่ได้กำหนดกฎที่รุนแรงต่อประชาชนที่พิชิตได้ สาธารณรัฐ ได้มอบความเป็นพลเมืองโรมันให้กับพวกเขาเป็นส่วนมากและได้อนุญาตให้พวกเขาปกครองตนเอง ในทางกลับกัน ประชาชนใหม่จะต้องจ่ายเงินภาษีและจัดหาทหารให้กองทัพโรมัน

แผนที่สงครามพิวนิก  264 - 146 ปี ก่อน ค.ศ.

สงครามพิวนิก โรมจำเป็นต้องใช้ทหารเหล่านี้ไปรบในสงครามพิวนิก (PYOO•nihk – Punic Wars) ซึ่งเริ่มขึ้นเมื่อ 264 ก่อนคริสต์ศักราช สงครามเหล่านี้เป็นชุดหนึ่งในสงครามสามครั้งกับเมืองคาร์เธจ เมืองที่อุดมไปด้วยการค้าขายในแอฟริกาเหนือ  ครั้งหนึ่ง เมืองคาร์เธจเคยเป็นอาณานิคมของฟีนิเซีย (Phoenicia – ปัจจุบันอยู่ในประเทศซีเรีย) ซึ่งเป็นกลุ่มของนครรัฐที่ค้าขายทางทะเลบนทะเลเมดิเตอร์เรเนียน  Punic มาจากคำภาษากรีกว่า Phoenician

โรมได้รับชัยชนะสงครามพิวนิคทุกครั้ง แต่ครั้งที่เกือบทัพแตก ฮันนิบาล (Hannibal) แม่ทัพจากเมืองคาร์เธจ ได้ข้ามเทือกเขาแอลป์ด้วยฝูงช้างและเกือบเข้ายึดกรุงโรมได้ แม่ทัพชาวโรมัน ชื่อ สคิปิโอ (Scipio - SIHP•ee•oh) ได้คิดแผนการโจมตีเมืองคาร์เธจ แผนนี้ ได้บังคับให้แม่ทัพฮันนิบาลกลับไปยังแอฟริกาเพื่อปกป้องเมืองบ้านเกิดของเขา  เมื่อ 202 ปี ก่อนคริสต์ศักราช ในยุทธการซามา (Zama) ใกล้เมืองคาร์เธจ ในที่สุด โรมันมีชัยต่อแม่ทัพฮันนิบาล

เมื่อ 146 ปี ก่อนคริสต์ศักราช ในสงครามพิวนิคครั้งที่สาม  โรมได้ล้อมโจมตีเมืองคาร์เธจ ในที่สุด โรมก็ยึดและทำลายเมืองได้ เมืองคาร์เธจก็ลุกเป็นไฟและพลเมือง 50,000 คนที่ อาศัยอยู่ในเมืองก็ถูกขายไปเป็นทาส ดินแดนแห่งเมืองคาร์เธจก็ถูกสร้างขึ้นเป็นจังหวัดของโรมัน

ชัยชนะของกรุงโรมในสงครามพิวนิคทำให้มีอำนาจเหนือทะเลเมดิเตอร์เรเนียนด้านทิศตะวันตก ครั้นแล้ว ชาวโรมันก็ได้เดินทางไปพิชิตทางทิศตะวันออกได้ครึ่งหนึ่ง ในที่สุด อาณาจักรเมดิเตอร์เรเนียนแห่งกรุงโรม ก็ยาวเหยียดจากกรีซทางทิศตะวันออกไปถึงคาบสมุทรไอบีเรีย (Iberia) ในทิศตะวันตก

ผลของการขยายตัว ทหารโรมันนำความมั่งคั่งอันยิ่งใหญ่และทาสจำนวนมากกลับไป พวกเขาได้ซื้อที่ดินขนาดใหญ่และทำไร่ไถนาด้วยแรงงานทาส แต่เนื่องจากเกษตรกรตัวเล็กจำนวนมากไม่สามารถแข่งขัน พวกเขาสูญเสียไร่นา

ด้วยเหตุนั้น การว่างงานและความยากจนจึงเพิ่มขึ้น ช่องว่างระหว่างคนรวยและคนจนขยายตัวกว้างขึ้น ในทางกลับกัน ข้อนี้ ก่อให้เกิดความโกรธและความตึงเครียดระหว่างชนชั้นมากขึ้น ในหมู่คนอื่น ๆ  ปัจจัยเหล่านี้มีส่วนทำให้โค่นล้มระบบสาธารณรัฐ

กรุงโรมกลายจักรวรรดิ

ความขัดแย้งในบ้านเมือง

ในขณะที่โรมขยายอาณาเขต ชาวโรมันผู้มั่งคั่งหลายคน ได้ทอดทิ้งหน้าที่ของพลเมือง พวกเขาคิดถึงแต่อำนาจและความมั่งคั่งมากขึ้น ข้อนี้ได้เพิ่มระยะห่างระหว่างคนรวยและคนจน  ส่งผลให้ภัยคุกคามจากการลุกฮือเพิ่มขึ้นในขณะที่สามัญชนก็ไม่พอใจอำนาจและสิทธิพิเศษของเศรษฐีเพิ่มมากขึ้นเรื่อย ๆ

การปฏิรูปล้มเหลว นักปฏิรูปพยายามที่จะบรรเทาปัญหาเหล่านี้  พวกเขาต้องการเลิกยึดที่ดินขนาดใหญ่และให้ที่ดินแก่คนยากจน แต่เศรษฐีเจ้าของที่ดินในวุฒิสภารู้สึกว่าถูกคุกคาม พวกเขาไม่เห็นด้วยกับการปฏิรูปและสั่งให้ฆ่านักปฏิรูป

โคลอสเซียม ซึ่งยังคงมีอยู่ถึงปัจจุบัน เป็นสัญลักษณ์แห่งอำนาจของจักรวรรดิโรมัน

สงครามกลางเมือง ในเวลาเดียวกัน แม่ทัพที่พิชิตดินแดนอื่น ๆ ได้ ก็กลายเป็นผู้ที่มีความทะเยอทะยานในการใช้อำนาจแก่บ้านเมือง พวกเขาได้ว่าจ้างเกษตรกรที่ยากจนให้รับใช้พวกเขาในฐานะเป็นทหาร เพิ่มมากขึ้น ทหารเหล่านี้เปลี่ยนความจงรักภักดีของตนจากการปกครองแบบสาธารณรัฐไปให้กับแม่ทัพ ความปรารถนาในอำนาจของแม่ทัพนำไปสู่​​ความขัดแย้ง

ในที่สุด สงครามกลางเมืองก็ระอุดขึ้น  สงครามกลางเมือง (a civil war) คือความขัดแย้งระหว่างกลุ่มหลายกลุ่มภายในประเทศเดียวกัน คือ  ฝ่ายหนึ่งคือแม่ทัพผู้ให้การสนับสนุนกลุ่มสามัญชน ฝ่ายอื่น ๆ คือ แม่ทัพที่ได้รับการสนับสนุนจากขุนนางและวุฒิสมาชิก

แม่ทัพคนหนึ่ง ชื่อ มาริอุส (Marius) ต่อสู้เพื่อสามัญชน ในขณะที่แม่ทัพ ชื่อซุลลา (Sulla) ต่อสู้เพื่อขุนนาง การต่อสู้ดำเนินไปเป็นเวลาหลายปี สุดท้าย เมื่อ 82 ก่อนคริสต์ศักราช เหล่าขุนนางก็ได้รับชัยชนะ ซุลลาเข้ามากุมอำนาจและกลายเป็นเผด็จการ

จูเลียส  ซีซาร์ (Julius Caesar)

          หลังจากที่แม่ทัพซุลลาเสียชีวิต แม่ทัพคนอื่น ๆ ก็ขึ้นสู่อำนาจ หนึ่งในนั้นคือจูเลียส ซีซาร์ ผู้เป็นทั้งแม่ทัพ เป็นทั้งนักการเมืองและเผด็จการ  ซีซาร์เกิดประมาณ 100 ก่อนคริสต์ศักราช ภายในตระกูลขุนนางเก่า เขาเป็นคนที่มีความสามารถมากและความใฝ่ฝันอันยิ่งใหญ่ แต่การที่จะบรรลุถึงอำนาจอย่างแท้จริง เขารู้ว่าเขาจะต้องชนะในสนามรบ

จูเลียส  ซีซาร์  หนึ่งในผู้ยิ่งใหญ่แห่งประวัติศาสตร์
ซีซาร์เป็นรัฐบุรุษผู้หลักแหลม เป็นแม่ทัพ เป็นนักพูดและเป็นนักเขียนภาพนี้วาดโดยปีเตอร์ พอล รูเบนส์ (ค.ศ. 1577 - 1640)   

ผู้นำทางทหาร ครั้งแรก ซีซาร์ได้เห็นการดำเนินการทางทหารในเอเชียไมเนอร์ ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของตุรกีในปัจจุบัน และในสเปน แต่เขาก็พิสูจน์ตัวเองในการเป็นแม่ทัพผู้ยิ่งใหญ่ในดินแดนกอล ซึ่งเป็นพื้นที่รู้จักกันในขณะนี้ คือ ฝรั่งเศส (เป็นชื่อเก่าแก่ในประวัติศาสตร์ ใช้ในยุคโรมันเพื่อเรียกขานดินแดนทางยุโรปตะวันตก ซึ่งปัจจุบันเทียบได้ประมาณบริเวณประเทศฝรั่งเศสและเบลเยี่ยม และอาจรวมไปถึงหุบเขาโพ ในสวิตเซอร์แลนด์ตะวันตก บางส่วนของเนเธอร์แลนด์และเยอรมนีทางฝั่งตะวันตกของแม่น้ำไรน์)

เผ่ากอลส์ (the Gauls) คือ นักรบที่ดุร้าย แต่ในการรณรงค์ทางทหารที่ยอดเยี่ยม ซีซาร์ ก็ตีเผ่ากอลส์จนพ่ายแพ้และยึดทั่วทั้งภูมิภาค ชัยชนะของเขา ทำให้ได้ในดินแดนใหม่และความมั่งคั่งที่ยิ่งใหญ่ให้โรม ชัยชนะยังให้ชื่อเสียงและโชคลาภแก่ซีซาร์อีกด้วย

ซีซาร์ได้เขียนถึงความสำเร็จของเขาในกอลในไดอารี่ทางทหาร ชื่อว่า Commentaries on the Gallic War  (คำวิจารณ์เกี่ยวกับสงครามฝรั่งเศส) งานนี้ได้สร้างชื่อเสียงให้แก่เขาในฐานะผู้เป็นหนึ่งในนักเขียนที่ยิ่งใหญ่ของงานประพันธ์ร้อยแก้วของละติน

นักเผด็จการเพื่อชีวิต นอกเหนือไปจากทักษะทางทหาร  ซีซาร์ยังเป็นนักการเมืองที่ดีอีกด้วย เขาได้รับชื่อเสียงในฐานะนักปฏิรูปที่สนับสนุนสามัญชน ข้อนี้บวกกับชื่อเสียงทางทหาร ทำให้เขาเป็นที่นิยมของสามัญชน

แต่ซีซาร์ยังมีศัตรู ชาวโรมันที่มีอำนาจจำนวนมากรวมทั้งวุฒิสมาชิกขุนนาง ได้ต่อต้านซีซาร์ หนึ่งในบรรดาฝ่ายตรงข้ามของเขา คือ ซิเซโร (หรือ คิเคโร ตามสำเนียงละตินคลาสสิก) (Cicero - SIHS•uh•ROH) กงสุลชาวโรมันที่สำคัญและอาจจะเป็นนักพูดที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในประวัติศาสตร์โรมัน ซิเซโรเป็นผู้สนับสนุนการปกครองแบบสาธารณรัฐที่เข้มแข็ง เขาไม่ไว้ใจซีซาร์และความปรารถนาอำนาจที่ยิ่งใหญ่ของผู้ปกครอง

เมื่อซีซาร์กลับมาจากกอล วุฒิสภาสั่งให้เขาทำลายกองทัพของตัวเอง แต่เขาได้นำทหารของเขาเข้าไปในอิตาลีและเริ่มต่อสู้เพื่อครอบครองกรุงโรมแทน หลังจากหลายปีผ่านไป ซีซาร์ได้รับชัยชนะ เมื่อ 46 ปี ก่อนคริสต์ศักราช เขาได้กลับไปยังกรุงโรม ที่ซึ่งเขาได้รับการสนับสนุนจากประชาชนและกองทัพ ในปีเดียวกันนั้นวุฒิสภาได้แต่งตั้งเขาให้เป็นผู้ปกครองโรมันแต่เพียงผู้เดียว เมื่อ 44 ปี ก่อนคริสต์ศักราช ซีซาร์ถูกขนานนามว่า เป็นนักเผด็จการเพื่อชีวิต เนื่องจากถูกต่อต้านตลอดถึงหกเดือน

การปฏิรูปของซีซาร์ ซีซาร์ปกครองในฐานะเป็นผู้ปกครองเผด็จการ  แต่เขาเริ่มการปฏิรูปเป็นจำนวนมาก เขาขยายวุฒิสภาโดยรวมผู้สนับสนุนจากประเทศอิตาลีและภูมิภาคอื่น ๆ เขายังบังคับใช้กฎหมายต่ออาชญากรรมและสร้างงานสำหรับคนยากจน  แม้จะมีการปฏิรูปเหล่านี้ ชาวโรมันบางพวกกลัวว่าซีซาร์จะทำให้ตัวเองเป็นกษัตริย์ ไม่เพียง แต่เขาจะปกครองเป็นเวลาตลอดชีวิตเท่านั้น แต่สมาชิกในครอบครัวของเขายังจะปกครองต่อจากเขาอีก ความเกลียดชังต่อพระมหากษัตริย์ของชาวโรมันย้อนกลับไปยังวันที่ชาวอีทรัสคันปกครอง

การลอบสังหารและมรดก ความกังวลเรื่องการขยายอำนาจของซีซาร์ได้นำไปสู่ความหายนะ วุฒิสภา ซึ่งเป็นสภาสำหรับบริหารของโรม ไม่พอใจอำนาจของเขา ในวันที่ 15 มีนาคม เมื่อ 44 ปี ก่อนคริสต์ศักราช วุฒิสมาชิกบางส่วนก็ลงมือจัดการ วุฒิสภาจัดประชุมในวันที่เป็นลางร้าย  วุฒิสมาชิกได้เข้ามาทีละคน ๆ และท้ายสุดซีซาร์เดินเข้ามาในห้อง เขาถูกล้อมและลอบสังหารโดยกลุ่มวุฒิสมาชิก ในที่สุดเหล่าผู้นำในการประทุษกรรม ก็ถูกฆ่าหรือฆ่าตัวตาย

นักประวัติศาสตร์ยังคงไม่เห็นด้วยเกี่ยวกับการปกครองของซีซาร์ เช่นเดียวกับชาวโรมันในเวลานั้น บางคนบอกว่าเขาเป็นนักปฏิรูปที่ทำงานเพื่อช่วยเหลือสามัญชน บางคนบอกว่าเขาเป็นทรราชย์กำลังหิวอำนาจ อย่างไรก็ตาม การปกครองของซีซาร์และความตายของเขา นำไปสู่การสิ้นสุดระบบการปกครองแบบสาธารณรัฐ

เหรียญเงินนี้นำออกมาใช้หลังจากการลอบสังหารซีซาร์
รูปด้านหน้า (ขวามือ) เป็นรูปผู้สังหารซีซาร์
รูปด้านหลัง (ซ้ายมือ) เป็นรูปหมวกแห่งเสรีภาพอยู่ระหว่างกริชสองเล่ม

จักรพรรดิปกครองโรม

          หลังจากซีซาร์เสียชีวิตลง ผู้นำโรมันหลายคนพยายามที่จะได้มาซึ่งอำนาจ หนึ่งในคนเหล่านี้ คือ เหลนและบุตรบุญธรรมของซีซาร์ ชื่อ ออกเตวีอัน หรือ ออกตาเวียน (Octavian - ahk•TAY•vee•uhn)

การต่อสู้ครั้งนี้ ได้นำไปสู่สงครามกลางเมืองอื่นอีก ซึ่งกินเวลานานหลายปี สงครามทำลายสิ่งที่เหลืออยู่ของสาธารณรัฐโรมัน ในที่สุด ออกเตวีอันก็กำจัดศัตรูของเขาได้ เมื่อ 27 ปี ก่อนคริสต์ศักราชเขาก็กลายเป็นผู้ปกครองของกรุงโรม ในเวลานั้น เขาเอาชื่อออกัสตัส (aw• GUHS•tuhs) ซึ่งหมายถึง "ผู้ที่ควรเคารพยกย่อง (exalted one)" หรือบุคคลผู้มีศักดิ์และมีอำนาจอันยิ่งใหญ่

ออกัสตัสสร้างกรุงโรมขึ้นมาใหม่ ออกัสตัสเป็นจักรพรรดิองค์แรกของกรุงโรม แต่พระองค์ไม่ได้ใช้ชื่อนั้น เขาชอบที่จะถูกเรียกว่า "พลเมืองคนแรก (first citizen)" เขาได้บูรณะบางแง่มุมของการบริหารแบบสาธารณรัฐ  วุฒิสมาชิก กงสุลและผู้พิทักษ์สิทธิของประชาชน ได้ดำรงตำแหน่งอีกครั้งหนึ่ง แต่ออกัสตัสมีอำนาจเหนือพวกเขาทั้งหมด

ออกัสตัสบริหารบ้านเมืองเป็นอย่างดี เขานำภูมิภาคภายใต้การควบคุมและเสริมสร้างความเข้มแข็งการป้องกันจักรวรรดิ เขายังได้เริ่มระบบข้าราชการพลเรือน ซึ่งเป็นกลุ่มของเจ้าหน้าที่ที่ได้รับการว่าจ้างจากรัฐ ข้าราชการพลเรือนโรมันจัดเก็บภาษี ตรวจตราระบบไปรษณีย์และการจัดการอุปทานธัญพืช

ออกัสตัสยังได้สร้างและตกแต่งกรุงโรมใหม่ เขาได้สร้างวิหารใหญ่ โรงละครและอนุเสาวรีย์ เขาถูกเปลี่ยนอาคารที่เป็นอิฐเก่า ๆ  มากมายมาเป็นอาคารที่มีโครงสร้างทำจากหินอ่อน ภายใต้การปกครองของออกัสตัส โรมกลายเป็นเมืองหลวงของจักรวรรดิอย่างงดงาม

สันติภาพแห่งโรม รัชสมัยของออกัสตัสเริ่มเป็นช่วงระยะเวลานานแห่งสันติภาพและเสถียรภาพในจักรวรรดิโรมันเรียกว่า Pax Romanaหรือ"สันติภาพโรมัน"  Pax Romana กินเวลานานประมาณ 200 ปี ในช่วงเวลานี้ จักรวรรดิได้แผ่ขยายขนาดยิ่งใหญ่ที่สุด ประมาณสองล้านตารางไมล์

ภายใต้ปกครองของออกัสตัส กองทัพโรมันเป็นกองทัพที่มีกำลังพลสำหรับการต่อสู้ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในโลก ผู้ชายประมาณ300,000 คนเข้าประจำการในกองทัพ พวกเขารักษาเขตแดนของจักรวรรดิ พวกเขายังได้สร้างถนน สะพานและอุโมงค์ช่วยเชื่อมอาณาจักรเข้าด้วยกัน นอกจากนี้ ออกัสตัสได้สร้างกองทัพเรือโรมันที่แข็งแกร่ง ซึ่งลาดตระเวนทะเลเมดิเตอร์เรเนียน ด้วยวิธีนี้โรมก็สามารถสร้างอำนาจและอิทธิพล ให้รู้สึกไปทั่วโลกในทะเลเมดิเตอร์เรเนียน

------------------------------------------

ผู้สร้างประวัติศาสตร์

ออกัสตัส (63 ปี ก่อนคริสต์ศักราช – คริสต์ศักราชที่ 14)

รูปปั้นออกัสตัส

           ในขณะที่ยังเป็นเด็ก ออกัสตัสเป็นคนอ่อนแอและขี้โรค เขายังคงได้รับทุกข์ทรมานจากความเจ็บป่วยตลอดชีวิตของเขา แต่เขาก็ยังมีชีวิตยืนนานและกลายเป็นนักปกครองที่เกรียงไกรแห่งจักรวรรดิที่ยิ่งใหญ่

แม้จะมีพลังอำนาจมหาศาล ออกัสตัสก็ชอบที่จะแสดงตัวเองว่าเป็นพลเมืองธรรมดาที่มีรสนิยมที่เรียบง่าย เขาอาศัยอยู่ในบ้านหลังเล็ก ๆ และนอนหลับอยู่ในห้องนอนขนาดไม่ใหญ่ไปกว่ากระท่อม เขาสวมเสื้อคลุมธรรมดาทอโดยภรรยาของเขา อาหารโปรดของเขาก็เป็นอาหารของคนธรรมดา คือ ขนมปัง เนยและมะกอก ออกัสตัสยังเชื่อมั่นในประมวลศีลธรรมที่เข้มงวด เขาได้ส่งลูกของตัวเองออกไปเพื่อไม่ให้อาศัยอยู่จนถึงหลักเกณฑ์นี้

ออกัสตัสเคยพูดว่าเกียรติสูงสุดของเขาคือการได้รับเรียกว่าบิดาของประเทศจากชาวโรมัน แต่หลังจากที่เขาเสียชีวิตชาวโรมันบูชาออกัสตัสเป็นพระเจ้า

-------------------------------------------

แผนทีี่การค้าขายในจักรวรรดิโรมัน  ค.ศ. 200

รัฐที่เข้มแข็ง Pax Romana (สันติภาพแห่งโรม) ดำรงอยู่ยาวนานอย่างต่อเนื่องหลังจากที่ออกัสตัสเสียชีวิตในปีคริสต์ศักราช 14 จักรพรรดิอื่น ๆ อีกมากมายปกครองภายหลังออกัสตัส บางคนเป็นผู้ปกครองที่ดี ในขณะที่คนอื่นไม่ดี แต่รัฐที่เริ่มภายใต้การปกครองของออกัสตัสก็มีประสิทธิภาพมากจนกระทั่งอาณาจักรดำรงอยู่ได้เป็นอย่างดี ชาวโรมัน ได้จัดการควบคุมอาณาจักร ซึ่งในคริสต์ศตวรรษที่ 1 (ประมาณ ค.ศ. 117) กินเนื้อที่จากสเปนไปถึงเมโสโปเตเมีย จากแอฟริกาเหนือไปถึงเกาะบริเตน (สหราชอาณาจักร) มีผู้คนจากหลายภาษาวัฒนธรรมและประเพณีรวมอยู่ในภูมิภาคของจักรวรรดิ (ดูแผนที่ สีเหลืองคือพื้นที่ปกครองของจักรวรรดิโรมัน)

เกษตรกรรม เกษตรกรรมและพาณิชยกรรมช่วยจักรวรรดิเจริญรุ่งเรือง  เกษตรกรรมเป็นกิจกรรมทางเศรษฐกิจที่สำคัญที่สุดในจักรวรรดิ สิ่งอื่นใดทั้งหมดขึ้นอยู่กับเกษตรกรรม คนส่วนใหญ่ได้รับการมีส่วนร่วมในการทำเกษตรกรรม ส่วนใหญ่ชาวโรมันมีชีวิตอยู่รอดด้วยผลิตผลจากพื้นที่ในท้องถิ่นของพวกเขา  อาหารเพิ่มเติมถ้าจำเป็นที่ได้รับผ่านการค้าขาย

เกษตรกรรมยังคงเป็นพื้นฐานของเศรษฐกิจโรมัน แต่อุตสาหกรรมก็ยังขยายตัวอีกด้วย การผลิตเครื่องปั้นดินเผา สินค้าโลหะและกระจก เพิ่มขึ้น การผลิตไวน์และน้ำมันมะกอก ตลอดจนผลิตภัณฑ์อาหารอื่น ๆ ก็เพิ่มขึ้นเช่นกัน

พาณิชยกรรม จักรวรรดิได้ส่งเสริมการเติบโตทางเศรษฐกิจผ่านการใช้เส้นทางการค้าขาย พ่อค้าแล่นเรือข้ามทะเลเมดิเตอร์เรเนียนไปสเปน แอฟริกาและเอเชียตะวันตก พวกเขายังเดินทางโดยทางบกไปยังกอลและส่วนอื่น ๆ ของยุโรป  ด้วยวิธีการค้าขาย โรมได้รับสินค้าที่มีคุณค่าที่หาไม่ได้ที่บ้าน พ่อค้านำเมล็ดข้าว งาช้าง ผ้าไหม เครื่องเทศทองคำ และเงิน ตลอดจนกระทั่งสัตว์ป่า การค้าขายส่วนมากนี้ขึ้นอยู่กับคุณภาพของถนนแห่งโรมัน นอกจากนี้ยังขึ้นอยู่กับการรักษาความปลอดภัยจากทหารโรมันอีกด้วย

เงินตรา เศรษฐกิจของโรมันยังขึ้นอยู่กับสกุลเงินหรือเงินตราทั่วไปอีกด้วย ในยุคของออกัสตัส เหรียญเงินที่เรียกว่า Denarius(dih•NAHR •ee•uhs) ถูกนำมาใช้ทั่วจักรวรรดิ รูปแบบทั่วไปของเงินทำให้การค้าขายระหว่างส่วนต่าง ๆ ของจักรวรรดิง่ายมากขึ้น เหล่าพ่อค้าสามารถซื้อและขายโดยไม่ต้องเปลี่ยนเงินของพวกเขาเป็นเงินตราอีกสกุลหนึ่ง

เศรษฐกิจที่ขยายตัวของกรุงโรมส่วนใหญ่เป็นประโยชน์แก่ผู้ที่ร่ำรวยอยู่แล้ว เป็นผลให้การแบ่งชั้นระหว่างคนรวยและคนจนเข้มข้นมากขึ้น

คติพจน์ SPQR  ย่อมาจาก Senetus Populusque Romaus (น่าจะเป็นภาษากรีกโบราณ)
แปลเป็นภาษาอังกฤษว่า "The Senate and People of Rome"
แปลเป็นไทยว่า "สภาสูงและประชาชนแห่งโรม"
คติพจน์นี้เป็นคติพจน์แห่งจักรวรรดิโรมัน

ชีวิตประจำวันของชาวโรมัน

ครอบครัวและสังคม

          หัวหน้าครอบครัวโรมัน คือ พ่อ เขาเป็นเจ้าของทรัพย์สมบัติทั้งหมดและปกครองสมาชิกคนอื่น ๆ ในครัวเรือน อย่างไรก็ตาม อำนาจของพ่อก็ถูกจำกัดความความเห็นของประชาชนและประเพณี สังคมโรมันไม่เห็นด้วยกับพ่อของเขาที่จะลงโทษครอบครัวโดยไม่มีเหตุผลที่ดี

กระเบื้องโมเสกที่ใช้ในครัวเรือนนี้วางอยู่ข้างหน้าอาคารในเมืองปอมเปอี
ซึ่งเป็นโบราณแห่งจักรวรรดิโรมัน
 ข้อความข้างล่าง (CAVEC AN EM)  มีความหมายว่า "ระวังสุนัข"

สตรี สตรีในครอบครัวชาวโรมันมีความสุขเสรีภาพเพียงบางส่วน  เหมือนสตรีในพื้นที่ส่วนใหญ่ของโลก สตรีชาวโรมันได้รับการคาดหวังให้ปฏิบัติเป็นแม่บ้านและดูแลเด็ก แต่พวกเธอยังจะได้รับมรดกทรัพย์สิน และพวกเธอได้ดำเนินการธุรกิจของครอบครัว เมื่อสามีของตนไม่อยู่  สตรีชาวโรมัน  ยังคงมีอำนาจเล็ก ๆ น้อย ๆ นอกบ้านและไม่สามารถลงคะแนนออกเสียงได้

คฤหาสน์ของจักรพรรดิ  ในขณะที่ชาวโรมันมีชีวิตอยู่อย่างยากจน จักรพรรดิกลับมีชีวิตหรูหรา
ทาสจำนวนมากมีหน้าที่ดูแลคฤหาสน์ของจักรพรรดิหลังนี้

เด็ก ๆ พ่อแม่ส่วนใหญ่ให้ลูก ๆ ของตนได้รับการศึกษาบางส่วนที่บ้าน เด็กผู้ชายที่มาจากครอบครัวที่ร่ำรวย มักจะถูกส่งไปเรียนในโรงเรียนเอกชน (private school) ในขณะที่ลูกสาวอยู่ที่บ้านและเรียนรู้ทักษะการเป็นแม่บ้าน โดยปกติ เด็กผู้หญิงจะแต่งงานเมื่ออายุ14 ปี ในขณะที่เด็กผู้ชายแต่งงานช้ากว่า

ชนชั้นทางสังคม เมื่อเวลาผ่านไปชนชั้นทางสังคมของชาวโรมันสังคมก็เปลี่ยนแปลง การแบ่งชนชั้นแบบเก่าระหว่างขุนนางและสามัญชนไปชนชั้นสูงและชนชั้นชั้นต่ำ ขุนนางและสามัญชนที่ร่ำรวยบางส่วนกลายเป็นส่วนหนึ่งของสังคมชั้นสูง ชนชั้นกลางกลุ่มใหม่ยังได้พัฒนาอีกด้วย เหล่าผู้นำด้านธุรกิจที่เจริญรุ่งเรืองและข้าราชการเป็นอยู่ในชนชั้นกลาง เกษตรกรจัดเป็นหนึ่งในชนชั้นต่ำ

ภาพวาดฝาผนังนี้ เป็นภาพวาดสตรีวัยรุ่นชาวโรมันสวมเสื้อผ้าและไว้ผม
ในรูปแบบของประชาชนชาวโรมันผู้มั่งคั่ง

พวกทาสเป็นชนชั้นต่ำสุดและใหญ่ที่สุดในสังคม ประชากรถึงหนึ่งในสามเป็นทาส บางคนพวกเป็นเชลยศึก พวกอื่น ๆ กลายเป็นทาสเพราะพ่อแม่ของพวกเขาเป็นทาส พวกทาสพบได้ทั่วทั้งสังคมโรมัน ทาสบางพวกทำงานในตำแหน่งเสมียนระดับต่ำ อย่างไรก็ตาม พวกทาสยังดำเนินงานทั้งหมดที่ต้องใช้แรงงานทางกายภาพ พวกเขาทำงานอยู่ในเหมืองแร่ บนที่ดินขนาดใหญ่และเป็นคนรับใช้ หลายคนได้รับความเดือดร้อนจากการปฏิบัติที่โหดร้าย  การปฏิวัติทาสเป็นเรื่องปกติ แต่ก็ไม่มีใครทำสำเร็จ ทาสหลายพันคนเสียชีวิตในการปฏิวัติ  การปฏิวัติทาสที่มีชื่อเสียงที่สุด คือ การปฏิวัติซึ่งนำโดยสปาตาคุส (Spartacus)